Eskiden herkes yün yatak ve yorgan kullanırdı, halada vazgeçilmiş değil, köylerimizde kullanıyor, yünleri tiftikleyerek yatak yorgan yapımı ve kullanımı tabiki eskiden daha yaygındı. Şimdi şehirdeki çocuklar, elyaftan yapılan yatak ve yorganlar kullanıyorlar. Sağlıklı olan pamuk ve yün yatak yorganlarımızdı, şimdi yatak ve yorganların hemen hemen hepsi elyaf ve naylondan yapılıyor. Şehirde elyaf ve naylon kullananlar çok yaygın. Naylon ve elyafın insan sağlığı üzerinde yaptığı tahribatına karşı yün kullanarak dünyaya mesaj vermek gerekli.

İncecik eğirmeye özen gösterdikleri Yün ve Pamuk’tan  iplik yapan daha sonra da çorap ören köylü kadınlarımız, sadece çorap değil tüm giysileri için yünleri iplik haline getirdikten sonra o iplikleri dokurlarmış ve kumaş haline getirdikten  sonra terziye vererek iç ve dış giyim edinirlermiş. Bu aşamayı Nedime ve Fatma Nine bize şöyle anlattı. “Köyle kara düzen tezgahlarımız vardı ip haline getirdiğimiz pamuk ve yünleri dokurduk, Kumaş olarak terziye veririz, Pantolonluk kumaşları, Ferraceleri bize terzi yapardı.  Evvel yoktu böyle hazır eşyalar , artık kalmadı böyle düzenler. Evvelki işler. Şimdi kolaylık hepsini hazır alıyoruz.” [ Kıraç adak kurban ]

İpliğin ham halinin yumak haline getirilmesi işleminden sonra ipliğin büküm kazandırılması için 1 işlemden daha geçmesi gerekiyor. Onu da yine köyün hamarat hanımları yapıyormuş. Bu konuyu da Zekiye Nine anlattı. Yünümüz yok pamukla gösteri yapıyoruz. Kadının eğirme, dokuma, örme ve dikme becerileri iyi bir ev kadını, şefkatli bir anne ve eş olarak görevin bölünmez bir parçasıdır. Tavan gibi yüksek bir alana eğrilen yünü asarız. Yine el yordamıyla döndürdüğümüz, Pamuk yada Yünü sol el ile yukarıya doğru ilerlemesini sağlayarak  kirmenler sayesinde büküm vermiş ve iplik haline getirmiş oluyoruz. bu hareketleri sayesinde bütün pamuk yumağının kesintisiz bir ipliğe dönüşüyor