Kurban kesmekle ibadet duygularımızı kırmızı kan rengine boyarız. Bayrağımız da şehitlerin kanıyla boyanmıştır. Şehitlerimiz de vatan yolunda Allah ﷻ için kurban olmuş kişilerdir. Yeri geldiğinde biz de şehit olmaktan, Allah ﷻ için kurban olmaktan şeref duyarız. Kanın ne ilginç bilgi, rahmet ve hayat deposu olduğunu, kandaki Allah’ın ﷻ eşsiz büyüklüğünü ve azametini; kurban ibadetinde yansımasını gördüğümüz Kebir, Azim, Aziz, Celil, Muhyî, Mümît, Ahir, Alîm, Rahmân, Hayy, Kayyûm, Bâis, Muîd, Mükevvir, Muktedir, Gâlib, İlah, Kâbıd, Sâni, Metîn, Şehîd, Bâtın, Zü’l-Emân isimlerinin açtığı ışık ve aydınlık koridorda kavrarız. Öyle ya, kurbanın her bir hücresine, her bir kılına vaad edilen hasene, günahlardan arınma ve baki cismanî mükâfatlar ancak manevi bir şoklama ile elde edilebilir.

Zeyd bin Erkâm radiyallahü anh bildirmiştir: Ashab-ı Kiram (ra):

Peygamber Efendimiz ﷺ :

“Babanız İbrahim’in sünnetidir.” Buyurdu.

Sahabîler:

“Peki, kurbanda bizim için ne sevap vardır?” diye sordular.

Allah Resulü ﷺ :

“Her kıla ve yüne karşılık bir hasene vardır. (Bir hasene en az on sevaptır.)” buyurdu

.

Diğer yandan, Allah’ın ﷻ emri ile ölen aslında ölmüş olmaz... Üstad Bedîüzzaman Hazretlerinin anlattığına göre, Fâtır-ı Hakîm, her bir canlı varlığın resm-i geçit nöbeti bittikten ve o resm-i geçitten hedeflenen netice alındıktan sonra merhametli bir tarzda ekseriyetle dünyadan bir nefret ve usandırmak hissi veriyor. İstirahate bir meyil ve başka âleme gitmeye bir şevk uyandırıyor. Ve hayat vazifesinden terhis edildikten sonra asıl vatanlarına dönmeye şevk içinde bir istek ihsan ediyor. Öte yandan vazife uğrunda, mücâhede içinde ve emirleri yolunda telef olan her ferde şehâdet rütbesi veriyor. [ Kıraç adak kurban ]